Wiele mikrofirm, a wśród nich przede wszystkim osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą obawia się trudności związanych z rozliczaniem i opłacaniem zobowiązań podatkowych. W przypadku podatku dochodowego można jednak wybrać proste metody rozliczeń.
Karta podatkowa
Każdy przedsiębiorca musi wybrać sposób opodatkowania swojej działalności. W przypadku drobnych usługodawców i małych firm handlowych, warto pomyśleć o karcie podatkowej. Jest to najprostsza metoda rozliczeń i z Urzędem Skarbowym, skierowana przede wszystkim do osób prowadzących mniejsze zakłady usługowe (np. szklarz, zegarmistrz, ale też fryzjer), handlowe (tu również handel obnośny) czy zajmujących się wynajmem pokoi.
Metoda karty podatkowej polega na płaceniu co miesiąc ustalonej kwoty podatku. Jest ona niezależna od osiągniętych przychodów w danym okresie. Są to zazwyczaj małe kwoty, należy jednak pamiętać, że podatek trzeba zapłacić nawet, gdy w danym miesiącu działalność nie przyniosła przychodów.
Najważniejszą korzyścią wynikającą z rozliczania się poprzez kartę podatkową jest brak obowiązku prowadzenia jakichkolwiek ewidencji. Wysokość podatku ustalana jest na podstawie rodzaju działalności oraz wielkości gminy, na terenie której przedsiębiorca funkcjonuje (liczba mieszkańców). Zgłoszenia tej formy opodatkowania dokonuje się wypełniając formularz PIT-16.
Karta podatkowa skierowana jest przede wszystkim do najmniejszych firm, o małych obrotach. Właśnie dlatego nie może z niej korzystać każdy przedsiębiorca, a jedynie taki, który spełni określone warunki. Podstawowe z nich mówią, że działalność musi być prowadzona na terytorium Polski i nie może obejmować towarów objętych akcyzą (wyjątkiem są alternatywne źródła energii elektrycznej).
Przedsiębiorca, który chce używać karty podatkowej nie może korzystać w działalności z usług osób, które nie są u niego zatrudnione w oparciu o umowę o pracę. Ograniczona jest również współpraca z innymi przedsiębiorstwami – można im zlecać jedynie niezbędne do funkcjonowania usługi. Zabronione jest przekazywanie innym wykonawcom prac będących podstawą działalności, co oznacza, że np. szklarz nie może skorzystać z usług innego zakładu szklarskiego. Tego samego typu działalności nie może również prowadzić małżonek przedsiębiorcy.
Co bardzo istotne, decydując się na kartę podatkową musimy pamiętać, że nie będziemy mogli prowadzić innej działalności gospodarczej (np. nie będziemy mieli możliwości założenia dodatkowej działalności w ramach spółki cywilnej).
Jeżeli przedsiębiorca nie spełni lub złamie jeden z wymienionych warunków, automatycznie przechodzi na opodatkowanie na zasadach ogólnych, co musi niezwłocznie zgłosić do Urzędu Skarbowego.
Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych
Osoby, które obawiają się płacenia podatku mimo braku przychodów (w tym ci przedsiębiorcy, którzy prowadzą działalność sezonową) mogą wybrać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.
Ta metoda wymaga co prawda prowadzenia prostej ewidencji księgowej, ale ogranicza się ona jedynie do zapisywania kwot przychodów. Podatek w formie ryczałtu oblicza się jako stały procent od osiągniętego przychodu i płaci tylko za miesiące, w których przychód w firmie się pojawia.
Stawkę podatku wybiera się w zależności od rodzaju prowadzonej działalności. Przykładowo: dentyści, lekarze i nauczyciele zapłacą 20% przychodu, osoby świadczące usługi hotelarskie czy parkingowe 17%, a 8% - prowadzący przedszkola. Z najniższej stawki w wysokości 3% można skorzystać m.in. w działalności gastronomicznej.
Tak jak w przypadku kart podatkowej, również ryczałt mogą wybrać tylko przedsiębiorcy spełniający określone warunki. Jest to uproszczona forma opodatkowania przewidziana jedynie dla osób prowadzących działalność gospodarczą i spółek cywilnych.
Nie mogą wybrać ryczałtu osoby prowadzące kantor, aptekę, lombard czy uprawiające niektóre z wolnych zawodów. Wybór tej formy opodatkowania jest również niemożliwy w przypadku usług detektywistycznych, ochroniarskich, reklamowych, pośrednictwa finansowego czy handlu częściami do pojazdów mechanicznych. Wyłączone z ryczałtu jest również wytwarzanie czy sprzedaż towarów objętych akcyzą (z wyjątkiem wytwarzania energii elektrycznej przez odnawialne źródła energii). Podobnie jak w przypadku karty podatkowej, również tu małżonek przedsiębiorcy nie może prowadzić działalności w podobnym zakresie.
